Dzień Pluszowego Misia obchodzimy 25 listopada i nieważne czy dziecko jest w przedszkolu czy w 6 klasie, uszka musi mieć!
Moje uszka powstały w kwadrans. Jedne przyklejone na opasce, drugie na krokodylkach.
Futerko znalazłam w szafie wśród przydasi od Babci. Wewnątrz obszyłam skazaną na stracenie koszulką.
Ciągle tonę w falbanach, dlatego nawet nie mam się czym tu pochwalić, ale ostatnio moje Pająki zostały zaproszone na wesele w związku z czym miałam trochę ‘innego’ szycia. Szyłam sukienkę dla Panny, sobie torebkę i muchę dla Panicza. Ja byłam za krawatem, ale zarówno Majula, jak i Michałek byli za muchą. Wtórowała im w tym przyszła Panna Młoda, a przy tak mocnej muszkowej ekipie nie miałam szans na przebicie się z krawatem.
Przestudiowałam mądrości internetowe dot. szycia much i zabrałam się do pracy. Ostatecznie trochę improwizowałam, ale jak na pierwszy raz wyszła całkiem nieźle.
Mucha miała być zapinana na rzep, ale uznałam, że dla nastolatka, bo tak o sobie mówi Panicz, rzep nie przejdzie. Wykorzystałam bieliźniane zapięcie, które okazało się idealnym wyborem.
Mucha jest super, ale i tak najlepiej bawiłam się przy robieniu zdjęć. Wiecie w ilu pozycjach można ustawić do zdjęcia zwykłą muchę? 😀
Michał w granatowym garniturze wybranym przez Majulę (H&M) prezentował się rewelacyjnie, a wesele w takiej scenerii i przy takiej pogodzie to marzenie każdej Pary.
Królicze ciapy znalazłam dawno temu TUTAJ. Oczywiście Majula się uparła, że MUSI takie mieć i jak na złość przypomniała sobie o nich w lipcu. Akurat pakowała się na obóz akrobatyczny i stwierdziła, że będą idealne na przerwy w treningach, że mięśnie, że rozgrzane, że stawy, że ….. takie tam! Jakaś motywacja musi być, ale 40 stopniowa temperatura na zewnątrz i niewiele niższa wewnątrz, moją motywację mocno wypierały.
Kapcie z koca, a nawet dwóch (z Ikei oczywiście ;)) w związku z upałami naprawdę powstawały w bólach. Najpierw szare (koc-koc) z różowym środkiem. Majuli OCZYWIŚCIE nie było, kiedy je szyłam, dlatego gotowe były prawie idealne z tendencją do ‘za małe’. Drugie różowo-różowe (koc-dresówka) były w sam raz, uff…
Szare były sztywniejsze, ponieważ szary koc był grubszy, a przez to sztywniejszy. Obie pary miały skórzane podeszwy zewnętrzne. Przydasiowe skórzane ścinki dostały drugie życie 🙂
W różowych zrobiłam szersze uszka, szersze cholewki i … wszystko szersze.
Oryginały mają marszczone przody, ale o tym po prostu zapomniałam. W szarych obawiam się, że mogłoby być ciężko, bo grubaśny koc łatwo by się nie poddał, ale w tych różowych dało by się zrobić.
Ani do jednych, ani do drugich nie przyszyłam ogonka, ale jak mnie Panna pogoni to będę musiała uzupełnić braki.
Kupiłam śliczne mini pomponki z myślą, że wykończę coś nimi Majuli. Niestety do żadnej tkaniny mi nie pasowały 🙁 Ostatecznie odwołałam się do znienawidzonej półki pt. przeróbki :/ Znalazłam tam sukienkę, która miała ładny wzór, ale krój już zupełnie nie mój. Córa zaakceptowała i tym sposobem dzień przed wyjazdem nad morze miała pomponkowe spodenki 🙂
Wykorzystałam wypróbowany już wcześniej wykrój z Burdy 3/2014 model 142.
W szkole Majuli i Panicza, każdego roku w maju obchodzony jest Dzień Patrona – Lucjana Rydla. Tego Pana z Bronowic, Rydlówki, Wesela i Wyspiańskiego 😉 W tym roku naprawdę pięknie przedstawiły życie Patrona dzieci z dwóch klas w tym z klasy mojej Córy. Na ten właśnie dzień szykowałam ostatnio dwa konie, ale to nie jedyna rzecz, która była niezbędna.
Drugą okazał się strój krakowski. Niestety w Majulowej szafie nigdy takowego nie było, a moje umiejętności są słabiutkie żeby pokusić się na uszycie gorsetu. Przywiozłam z rodzinnego domu części strojów, które nosiły moja babcia, mama, siostra i na końcu ja. Spódnice, gorsety, bluzki, fartuszki i wianki, ale z całego zestawu do wykorzystania nadawał się po odświeżeniu tylko jeden gorset. Miałam nadzieję, że uda mi się wypożyczyć brakujące części stroju, ale tak się “dogadałam” z panią ze znajomego zespołu, że minęłyśmy się szerokim łukiem. Pozostało mi to co zwykle … improwizacja!
Przeszukałam szafy i znalazłam wianek, który jakiś czas temu uwiłam z nie pamiętam jakiej okazji.
Różana spódnica z halką też tam były.
Drewniane korale o różnych wielkościach i pięknym czerwonym kolorze kupiłam na sztuki na Allegro. Wystarczyło nawlec na sznurek i dołączyć zapięcie.
Największy problem był z koszulą i fartuszkiem. Może z fartuszkiem mniejszy, ponieważ bardzo szybko uszyłam go z babcinej haftowanej halki, którą znalazłam w przydasiach 😉
Koszula też nie byłaby jakimś strasznym problemem gdyby nie to, że była 21.00, a występ o 9.00 czyli za 12 godzin. 😉 Nie maiłam czasu racjonalnie myśleć, dlatego realizowałam pierwsze myśli i pomysły, które wpadały mi do głowy. Przypomniałam sobie, że do pudła ‘za małe’ odłożyłam wyjściową koszulę Panicza. I tak: obcięłam rękawy, odprułam kołnierz i jedną warstwę karczku, przecięłam na pół plecy i brutalnie zwęziłam. Do dekoltu i rękawów doszyłam delikatną gumkę i haftowaną taśmę, którą znalazłam razem z halką, tą na fartuszek. Listwę z przodu z guzikami zostawiłam, ponieważ nie było czasu na zmianę, a przecież schowana była pod gorsetem 😉 Biel koszuli od bieli haftu trochę się różniła, ale improwizacja rządzi się własnymi prawami 😉
Kiedy ja kończyłam kompletować strój, moja Panna już dawno spała, dlatego zaraz rano zaspaną Majulę ubrałam w całość, żeby sprawdzić co ew. można jeszcze (tak na bardzo szybko) poprawić. Na szczęście efekt był zadowalający, zwłaszcza samą zainteresowaną 😀
Na koniec wystarczyło tylko zapleść warkocze i dowiązać czerwone kokardy. Piękna ta moja Krakowianka z Bronowic 🙂